سوشیار

آغا! من اصلا نمی تونستم ببینم این آقای عکاس هی جلو من وایسه و ادا دربیاره، منم ساکت وایسم نگاش کنم...هی می خندیدم بهش... گذرنامه هم که گیر داده بود عکس من نباید با خنده باشه... این شد که بعد از پس گرفتن عکس، بابا منو بغل کردو پای دیوار وایساد، مامانی هم مجبور شد بعد از چند تا ادا و عکسای لبخند بر لب من یه کمی جدی برخورد کنه و بهم تذکر بده که نخندم و موفق شد این عکس رو ازم پیروزمندانه بگیره... واقعاً که! عجب گذرنامه ای! عجب مامانی!       ...

...